Τα 5 βασικά βήματα της διαπραγμάτευσης:

1. Συναισθηματική Αποφόρτιση: έχει πολύ μεγάλη σημασία να είστε ήρεμοι και εσείς και το παιδί όταν θα μιλάτε. Η διαφωνία καθαυτή ή ακόμα και τα προσωπικά σας άγχη και δυσκολίες μπορεί να σας έχουν ήδη φορτίσει συναισθηματικά. Καλό είναι να πάρετε το χρόνο σας, να εξασφαλίσετε ένα ήρεμο μέρος χωρίς άλλους ακροατές πριν ξεκινήσετε τη συζήτηση.
2. Ενεργητική ακρόαση της οπτικής του παιδιού: όσο κι αν φαίνεται αυτονόητο οι γονείς πολύ συχνά θεωρούμε ότι ξέρουμε την άποψη του παιδιού ή το ρωτάμε χωρίς να περιμένουμε να πάρουμε απάντηση. Παρατηρείστε το στην επόμενη συζήτηση με το παιδί σας! Είναι σημαντικό να του αφιερώσετε το χρόνο και το χώρο όπου θα νιώσει ασφάλεια για να πει την άποψη του όχι στο δικαστή αλλά στο γονιό του.
3. Προσπάθεια του γονιού να μπει στη θέση του παιδιού και να κατανοήσει τυχόν βαθύτερα αίτια που μπορεί να έχει. Άγχος για τη σχολική επίδοση, ζήλεια για το αδερφάκι του, αγωνία για την υγεία των παππούδων μπορεί να αποτελούν την πηγή πολλών «ιδιαίτερων συμπεριφορών» και συνεπώς και συγκρούσεων με τους γονείς. Καθώς μεγαλώνουμε συχνά ξεχνάμε τον τρόπο που σκέφεται ένα παιδί, συνεπώς είναι σημαντικό να έχουμε τα μάτια, τα αυτιά και την καρδιά μας ανοιχτά ώστε να ανιχνεύουμε τους βαθύτερους λόγους μίας ιδιαίτερης συμπεριφοράς του παιδιού. Για παράδειγμα δεν έχει νόημα να διαφωνούμε για την ώρα ύπνου του παιδιού όταν το πρόβλημα που κρύβεται πίσω από αυτό είναι το άγχος αποχωρισμού από τους γονείς.
4. Διερεύνηση εναλλακτικών λύσεων μαζί με το παιδί-συμφωνία σε 2 τελικές επιλογές. Ψάχνουμε να βρούμε μαζί με το παιδί αρκετές εναλλακτικές λύσεις οι οποίες έχουν τη λογική του «αμοιβαίου κέρδους» δηλαδη λύσεων όπου και οι δύο μεριές είναι κερδισμένες. Φυσικά σε αυτές τις επιλογές δεν συμπεριλαμβάνονται λύσεις οι οποίες απειλούν την ασφάλεια και την υγεία του και από το ρόλο του γονιού έχουμε το χρέος να το εξηγήσουμε στο παιδί. Μέσα από τη γκάμα των λύσεων που επινοήσαμε θα διαλέξουμε τελικά μία βασική και μία εναλλακτική που ικανοποιεί και τους δύο.
5.  Επικύρωση της συμφωνίας-επισημοποίηση με διαφορετικούς τρόπους (χαρτί με συμφωνία και υπογραφές, πίνακας με αυτοκόλλλητα-αστέρια που μπορούμε να κολλάμε στο ψυγείο) ή και ρύθμιση επόμενης συζήτησης επί του συγκεκριμένου θέματος εάν χρειαστεί!

Η διαπραγμάτευση σίγουρα είναι μία νέα διαδικασία στη σχέση γονιού παιδιού αφού οι προηγούμενες γενιές είχαν άλλους τρόπους να επιλύουν τις διαφωνίες που προέκυπταν. Όταν μπείτε στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης είναι σημαντικό να παρατηρείτε τον εαυτό σας και το παιδί και να ακολουθήσετε τα βήματα αργά και σταθερά. Σε κάθε περίπτωση μπορείτε να ζητήσετε τη στήριξη και τη συμβουλή ψυχολόγου ή ομάδας γονέων.