«Ο άνθρωπος δεν είναι το πρόβλημα..

Το πρόβλημα είναι το πρόβλημα και ο άνθρωπος είναι ο άνθρωπος»..M.White

Συχνά συμβαίνει οι άνθρωποι να ταυτιζόμαστε με τα προβλήματα μας και να μιλάμε για τους εαυτούς μας σαν να είμαστε οι ίδιοι το εκάστοτε «πρόβλημά» μας.

Είμαι καταθλιπτικός, είμαι παραιτημένος , είμαι πιεστική, είμαι φοβική, είμαι εξαρτημένος, είμαι προβληματικός…

Eίμαι ωστόσο το «πρόβλημα» μου; Όσο οι έννοιες της κατάθλιψης, του άγχους, της δυσφορίας γίνονται ένα με την ταυτότητά μας τόσο εγκλωβιζόμαστε σε έναν εαυτό που είναι το πρόβλημα..

Αλλά εάν είμαστε το πρόβλημα, πώς θα απαλλαγούμε από αυτό?

Είμασταν πάντα το πρόβλημα; Ήμουν πάντα κλεισμένη στον εαυτό μου; Ήμουν πάντα νευρικός; Είμαι 24 ώρες το 24ωρο αγχωμένος; Είμαι συνεχώς καταθλιπτικός; Είμαι διαρκώς ανασφαλής;

Ας σκεφτούμε τις εξαιρέσεις σε αυτές τις ετικέτες που προσδίδουμε τόσο εύκολα στον εαυτό μας, ας αναλογιστούμε δηλαδή τις στιγμές, τα γεγονότα, τις περιόδους της ζωής όπου είμαι χαρούμενος, κατάφερα μία επιδίωξη μου, ένιωσα ελευθερία, απόλαυσα, στάθηκα στα πόδια μου.

Οι εξαιρέσεις ή αλλιώς, σύμφωνα με την αφηγηματική θεραπεία, «μοναδικές εκβάσεις» μπορεί να είναι λίγες ή περισσότερες, σημαντικές ή μικρότερες στιγμές. Δεν έχει σημασία η διάρκεια ή η συχνότητα γιατί αφού η εξαίρεση έχει υπάρξει στη ζωή μας μπορεί να ξαναυπάρξει εάν δημιουργήσουμε τις δυνατότητες γι αυτό.

Βασισμένοι στη «ψυχική ανθεκτικότητα» του καθένα, θεραπευόμενος και θεραπευτής ανακαλύπτουν ξανά τις ικανότητες, δεξιότητες, γνώσεις του ανθρώπου πέρα και παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Μπορούμε να ξαναδούμε τις ζωές μας, να επεξεργασθούμε την πολυπλοκότητα του εαυτού μας στις σχέσεις μας και να επιλέξουμε ξανά για τον εαυτό μας πιο συνειδητά..

Θέλω να νιώθω χαρούμενος, ήρεμος, ζωντανός, δημιουργικός, να επικοινωνώ με τους άλλους.. Μπορώ να νιώθω θλίψη, ζήλεια, θυμό, να διαφωνώ, να συγκρούομαι, να έχω προβλήματα αλλά μπορώ και να τα αποδέχομαι, να έχω σχέση μαζί τους και να τα ξεπερνώ χωρίς να με ξεπερνούν.